پنجشنبه ۲۷ خرداد ۹۵ / بازدید : ۲۲
شاید یکی از دلایلی که باید یک دنیای دیگه وجود داشته باشه همین بی عدالتی ها است. اینجا بی عدالتی خیلی زیاده و تو فقط یک محکومی! همه چیزِ بهت تحمیل شده ؛ جنسیتت ، زبانت ، رنگت ، قیافه ات ، شهرت ، مذهبت ، اخلاقت ، پدرت ، مادرت ، لباست و ...
تنها چیزی که الان با اطمینان میتونم بگم اینکه بی آزاری میتونه فعلاً بهترین کار واسه من باشه. وقتی به اینا فکر میکنم ناخودآگاه این شعر میاد سَر زبانم :
« زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست / هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود / صحنه پیوسته به جاست / خرّم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد »*
* احساس میکنم که بهترین کار این هست که نقشی رو که بهش تحمیل شدیم رو خوب بازی کنیم.
پی نوشت : چقدر خوب بود اگه من میتونستم غیبت و مسخره نکنم.
- ۹۵/۰۳/۲۷