همیشه بویِ کتابِ تازه بویِ روزنامه حالم رو خوب میکنه. دلم کتاب میخواد میخوام هم بوش کنم هم بخونمش ... چند وقت که میخوام کار هام رو راست و ریست کنم یک کار مونده که باید به استادم ایمیل کنم قرار دوستم واسم بفرسته منم ویرایش کنم و همین طور کتاب و دفتر و دستک هام بهم ریخته است از فردا میشنم همشون رو درست و منظم میکنم.
الان که دارم این پُست رو مینویسم سر و صدای بچه های کوچه مون که تا سحر بازی میکنند قطع شد فک کنم رفتن بخوابند ما هم بریم بخوابیم ولی قبلش این کاریکاتور تقدیم به همه مون.
شاید مستند ایرانگرد جواد قارایی رو دیده باشید اما اگه ندیدید پیشنهاد میکنم حتما ببینید. تویه صفحه ی اینستاگرام آقای جواد قارایی یک عکس دیدم که خیلی قشنگ بود و پر از احساس دوست داشتم شما هم ببینید.
+ برای دیدن سایز واقعی عکس روی تصویر کلیک کنید.
پی نوشت : ایرانگرد۳ هم در حال ساخت هست.
تویه زندگی همه اش منتظر رسیدن فرصت و شرایط ایده آل هستیم تا یک شروع طوفانی داشته باشیم غافل از اینکه این شرایط هرگز نمیرسه و ما هم همچُنان فرصت ها رو از دست میدیم ؛ این تابستون پیش بینی کرده بودم که بیکار باشم و بتونم زبان انگلیسی اَم رو بخونم ولی خَبر رسید که شرایط ایده آل (بیکاری) تعطیل است.
دیروز در سَفر ۶ ساعتِ ی که با ماشین داشتیم وسط راه به این باغ گِردو رسیدیم با این آبِ زُلالش
+ برای دیدن اندازه اصلی عکس روی عکس کلیک کنید
پنجشنبه ۲۷ خرداد ۹۵ / بازدید : ۲۲
شاید یکی از دلایلی که باید یک دنیای دیگه وجود داشته باشه همین بی عدالتی ها است. اینجا بی عدالتی خیلی زیاده و تو فقط یک محکومی! همه چیزِ بهت تحمیل شده ؛ جنسیتت ، زبانت ، رنگت ، قیافه ات ، شهرت ، مذهبت ، اخلاقت ، پدرت ، مادرت ، لباست و ...
تنها چیزی که الان با اطمینان میتونم بگم اینکه بی آزاری میتونه فعلاً بهترین کار واسه من باشه. وقتی به اینا فکر میکنم ناخودآگاه این شعر میاد سَر زبانم :
« زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست / هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود / صحنه پیوسته به جاست / خرّم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد »*
* احساس میکنم که بهترین کار این هست که نقشی رو که بهش تحمیل شدیم رو خوب بازی کنیم.
پی نوشت : چقدر خوب بود اگه من میتونستم غیبت و مسخره نکنم.
دوشنبه ۲۴ خرداد ۹۵ / بازدید : ۱۸
باید قبول کنیم که تنها چیزی که مَرز و محدودیت نمیشناسد فکر و خیال ماست
فکر و خیال آدم ها جوری هست که هر چی که بَلد هستی و بَلد نیستی از خوب گرفته تا بَد برای یک لحظه هم که شده گُذرش به کلّه مون میفته و تنها چیزی که از ما برمیاد این هست که اون فکر و خیال های که مُجاز هستن رو ابراز کنیم و غیر مُجاز ها رو تویه فکرمون دَفن کنیم. اگه خُدایِ نکرده غیر مُجاز ها رو ابراز کنیم رسوا میشیم.
یک دوست داشتم که از سادگیش گفت من از ... خوشم میاد* ما هم اینقدر زدیم تو ذوقش ؛ بیچاره نمی دونست هر فکری که تویه سرش میگذره رو نباید به زبون بیاره و ابراز کند.
* از سادگیش اون حرف رو زد ولی خیلی از سادگی ها خطرناکه.
یکشنبه ۲۳ خرداد ۹۵ / بازدید : ۱۹
نمیدونم بعضی از مردم کتاب قَرض میبرند چرا برنمیگردونَند؟*
تصمیم گرفتم این تابستان انگلیسی بخونم دو سه روزه پیش رفتم بازار کتابِ American English File و انگلیسی برای مُسافری از ایران جلدِ یکش رو خریدم البته خودم قصدم این بود که کتابِ World English رو بخرم منتها چون کتابفروشیه اون کتاب رو نداشت دیگه این رو خریدم.
* لُطفاً کتاب قرض میگیرید بعدِ خوندنش به صاحبش برگردونید.
تاریخ ۶ رمضان ۱۳۹۵
فراموشی میتونه مُسکنه دَرد ها و رنج ها باشه ... بدون اینکه متوجه بشیم.
پیوستِ پُست
تاریخ ۵ رمضان ۱۳۹۵
داشتم تویه اینستاگرام می گشتم و به پیج های مختلف سَر میزدم و عکس های جدیدشون رو میدیدم که یک موضوع به شدّت آزار دهنده توجه ام رو جلب کرد اونم این بود که چرا این ملت از غذا هاشون عکس میگیرند و میزارند صفحه ی اینستاگرام و وبلاگ هاشون ؟!؟
همه مون اکثراً دَم از رعایت حقوق همدیگه میزنیم و خودمون رو آدمی خیال میکنیم که خیلی دُمکرات هستیم ولی خیلی چیز های کوچیک ( البته از نظرِ خودمون ) رو فراموش میکنیم به نظرتون عکس گذاشتن از غذاها و به اشتراک گذاشتن اون تجاوز به حقوقِ کسانی که ندارند نیست؟!؟ ؛ میشه یه خواهش کنم که از یادآوری این نکات کوچیک به هم نَرنجیم ؟
#از_غذا_عکس_نگذاریم
پدرم هیچ وقت برامون تویه خونه کباب دُرست نمیکرد میگفت که بوی کباب همسایه ها رو اذیت میکنه بهش گفتم آخه پدر همسایه های ما که فقیر نیستند ولی دوباره جواب داد که دُرسته همسایه هامون فقیر نیستند ولی اون لحظه ای که بوی کباب میره خونه شون ممکنه سر سفره شون کباب نباشه!!